ความหมายของคำว่า ' หัน ๒ '

หั่น
ก. เอาของวางลงบนที่รองรับแล้วตัดให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ, (ปาก) ตัด เช่นหั่นงบประมาณ.
หั่นแหลก
(ปาก) ก. ตัดลงอย่างมาก เช่น บทความนี้ถูกหั่นแหลก. ว. เต็มที่เช่น สู้กันหั่นแหลก.
หั้น
(ถิ่น) ว. นั้น.
หันตรา
[-ตฺรา] น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทําคล้ายขนมเม็ดขนุน แต่มีไข่ทําเป็นฝอยหุ้มนอก.
หันตา
น. ผู้ฆ่า. (ป., ส.).
หับ
ก. ปิด, งับ, เช่น เข้าห้องแล้วหับประตูเสีย.
หับเผย
ก. ปิดงับและเปิดคํ้าขึ้นได้. น. โรงเรือนที่มีลักษณะด้านหน้าปิดงับหรือเปิดค้ำขึ้นได้.